ای درﯾﻎ از ﻣﺎ اﮔﺮ ﮐﺎﻣﯽ ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ از ﺑﻬﺎر

ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎی ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز

ﺑﻮی ﺑﺎران ﺑﻮی ﺳﺒﺰه ﺑﻮی ﺧﺎک

ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎی ﺷﺴﺘﻪ ﺑﺎران ﺧﻮرده ﭘﺎک

آﺳﻤﺎن آﺑﯽ و اﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪ

ﺑﺮﮔﻬﺎی ﺳﺒﺰ ﺑﯿﺪ ﻋﻄﺮ ﻧﺮﮔﺲ رﻗﺺ ﺑﺎد

ﻧﻐﻤﻪ ﺷﻮق ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻫﺎی ﺷﺎد

ﺧﻠﻮت ﮔﺮم ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎی ﻣﺴﺖ

ﻧﺮم ﻧﺮﻣﮏ ﻣﯽ رﺳﺪ اﯾﻨﮏ ﺑﻬﺎر

ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل روزﮔﺎر

ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ و دﺷﺖ ﻫﺎ

ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل داﻧﻪ ﻫﺎ و ﺳﺒﺰه ﻫﺎ

ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎی ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز

ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل دﺧﺘﺮ ﻣﯿﺨﮏ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪد ﺑﻪ ﻧﺎز

ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل ﺟﺎم ﻟﺒﺮﯾﺰ از ﺷﺮاب

ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل آﻓﺘﺎب

ای دل ﻣﻦ ﮔﺮﭼﻪ در اﯾﻦ روزﮔﺎر

ﺟﺎﻣﻪ رﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﭘﻮﺷﯽ ﺑﻪ ﮐﺎم

ﺑﺎده رﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﻧﻮﺷﯽ ز ﺟﺎم

ﻧﻘﻞ و ﺳﺒﺰه در ﻣﯿﺎن ﺳﻔﺮه ﻧﯿﺴﺖ

ﺟﺎﻣﺖ از آن ﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻬﯽ اﺳﺖ

ای درﯾﻎ از ﺗﻮ اﮔﺮ ﭼﻮن ﮔﻞ ﻧﺮﻗﺼﯽ ﺑﺎ ﻧﺴﯿﻢ

ای درﯾﻎ از ﻣﻦ اﮔﺮ ﻣﺴﺘﻢ ﻧﺴﺎزد آﻓﺘﺎب

 ای درﯾﻎ از ﻣﺎ اﮔﺮ ﮐﺎﻣﯽ ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ از ﺑﻬﺎر

ﮔﺮ ﻧﮑﻮﯾﯽ ﺷﯿﺸﻪ ﻏﻢ را ﺑﻪ ﺳﻨﮓ

ﻫﻔﺖ رﻧﮕﺶ ﻣﯿﺸﻮد ﻫﻔﺘﺎد رﻧﮓ