دوﺳﺘﺖ دارم ﭘﺮﯾﺸﺎن

دوﺳﺘﺖ دارم ﭘﺮﯾﺸﺎن ، ﺷﺎﻧﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﭼﻪ ﮐﺎر ؟

دام ﺑﮕﺬاری اﺳﯿﺮم ، داﻧﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﭼﻪ ﮐﺎر ؟

ﺗﺎ اﺑﺪ دور ﺗﻮ ﻣﯽﮔﺮدم ، ﺑﺴﻮزان ﻋﺸﻖ ﮐﻦ

ای ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﺳﻮﺧﺘﯽ ، ﭘﺮواﻧﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﭼﻪ ﮐﺎر ؟

مردم از ﺑﺲ ﺷﻬﺮ را ﮔﺸﺘﻢ ﯾﮑﯽ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﺒﻮد

راﺳﺘﯽ ﺗﻮ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ دﯾﻮاﻧﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﭼﻪ ﮐﺎر؟

ﻣﺜﻞ ﻣﻦ آواره ﺷﻮ از ﭼﺎردﯾﻮاری درآ 

در دل ﻣﻦ ﻗﺼﺮ داری ، ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﭼﻪ ﮐﺎر ؟

خردُ کن آﯾﯿﻨﻪ را در ﺷﻌﺮ ﻣﻦ ﺧﻮد را ببین

 ﺷﺮح اﯾﻦ زﯾﺒﺎﯾﯽ از ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﭼﻪ ﮐﺎر ؟

ﺷﺮم را ﺑﮕﺬار و ﯾﮏ آﻏﻮش در ﻣﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ

ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ ﭘﺲ ﺷﺎﻧﻪ ی ﻣﺮداﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯽ ﭼﻪ ﮐﺎر ؟